Lang leve de boeren

Mark Rutte en de Boeren

"Mark Rutte begrijpt de boeren niet" wordt door diverse media gerapporteerd. Ik ken de verdere context van deze uitspraak niet daar ik er niet bij ben geweest.

Toch kan de uitspraak van de premier met in zijn kielzog een aantal politieke partijen met hun woordvoerders van een aantal kanten worden bekeken.

Wat begrijpt hij niet? Wat betekent het voor hemzelf dat hij hen niet begrijpt? Wat zegt dat over hem? Wil hij de boeren die protesteren wel begrijpen of niet begrijpen? Luistert hij wel naar wat ze zeggen? En wat ze echt zeggen? Wat zou het voor de maatschappij en de boeren kunnen betekenen als de premier blijft weigeren hen te begrijpen? Wat betekent het voor de boeren als de regering en de premier star blijven vasthouden aan een verdrag wat ze hebben ondertekend, zelf hebben afgesproken maar niet hebben nagedacht wat dit betekent voor de specifieke context van Nederland?

Ik denk dat Mark Rutte de boeren wel begrijpt, dat hij het zelfs met hen eens is, zo intelligent is hij wel. Maar als hij toe moet geven dat hij hen wel begrijpt moet hij erkennen dat de hele besluitvorming ....................

Mijns inziens is de stigmatisering van de boeren door een deel van de politiek en andere maatschappelijke groepen niet echt hoopvol voor de toekomst. Niet zozeer door stikstof ansich, daar weet ik te weinig van. Maar omdat door incompetentie of slordig projectmanagement, en dit niet willen toegeven, een mate van hysterie wordt gecreëerd over de ruggen van echte mensen heen. Dit terwijl de wereld niet vergaat als het vermeende probleem van stikstof wordt uitgesmeerd over jaren, de weg der geleidelijkheid.

De kern van het probleem, het tekenen van een verdrag zonder voorafgaande contextanalyse, lijkt verdoezeld te worden door het item als een ramp te presenteren als we er niks aan doen. Een typische vlucht naar voren waar mensen mee geconditioneerd worden. Maar een leercurve kan ik niet ontdekken? Compleet met o.a. het stilleggen van de bouw en het verminderen van de snelheid op de autobaan. Een zeer laakbare cirkelredenering die te vaak wordt gebruikt om het eigen gelijk erdoor te duwen.

In onderwijskunde noemen we dit "PI ers". Probleem-Interventie. De interventie staat hier voor een oplossing van het probleem. Maar als het probleem er niet is, of deels, of alleen maar voor een beperkt aantal mensen of niet in een bepaalde context wordt gezet dan wordt er een handtekening onder een verdrag gezet (Natura 2000) zonder van te voren de consequenties of de variabelen in kaart te brengen. Nu lijkt het erop dat over de ruggen van veel mensen "de boel" gerepareerd moet worden omdat als we dat niet doen.............

Probleem is natuurlijk wel dan dat de boeren deze truc doorhebben en dat is uitermate vervelend. Als het product "vermindering van stikstofuitstoot" voorafgegaan moet worden door een diepgaandere analyse op procesniveau, rekening houdend met de specifieke context van het probleem op het grondgebied van Nederland en wat dit dus betekent, dan is het onderwijskundig een farce.

Zeker omdat ambtenaren hiervoor gewaarschuwd hebben.

Proces en product worden door elkaar gehusseld en de regels in een verdrag worden als echt gezien terwijl ze virtueel zijn en niet bestaan. De boeren worden niet begrepen, zij zijn het probleem! Alsof het niet gaat om echte mensen in een echte wereld die in ieder geval nog iets produceren.

Feitelijk is het handelen van een deel van de 2e kamer en de regering moeilijk onder woorden te brengen in termen van incompetentie, nalatigheid en verslaafdheid aan het grote geheel van de EU. De emoties met bijbehorende protesten zijn zeer begrijpelijk.

Dit staat volledig los van het feit of stikstof een probleem is of niet. En voor wie. Maar waarom vindt er geen reflectie plaats? Is het systeem zo heilig? Het ego zo groot? Ondanks de bijkomende schade aan hardwerkende mensen?

Jammer voor hen! Waait wel over! Media zijn stil en inhoudsloos over het proces van besluitvorming!

De reactie van sommige politieke partijen en vooral van ongekozen, gesubsidieerde niet gouvernementele organisaties (NGO) op de besluitvorming ten nadele van de boeren, de bouw, de automobilist, getuigt van haat, totaal gebrek aan empathie, hysterie en ideologische deformatie en is een splijtzwam in de maatschappij.

In onderwijskunde noemen we dit beschreven fenomeen "premature closure", maar ook wel "redeneren vanuit de oplossing". We stoppen te vroeg met denken en menen de oplossing te weten.

Wel de oplossing in EU verband (zonder contentanalyse) en "we" generaliseren deze afspraken ook al heeft Nederland zijn eigen specifieke uitdagingen. One size fitts all.

Er wordt niet verder nagedacht over de "Nederlandse" variabelen die van invloed zijn op het resultaat of deze worden weggemoffeld omdat het besluitvorming in de weg staan. De regels staan in het verdrag en dan is het een feit! Ondanks dat het het maar regels zijn, door mensen afgesproken en dus ook te veranderen als de context daarom vraagt. Maar dat staat slecht richting EU! En betekent gezichtsverlies. Liefst wat mensen "opofferen" dan naar de EU aangeven dat we het verdrag (tijdelijk) opzeggen omdat er geen contextanalyse heeft plaatsgevonden.

Het bovenstaande beangstigd me omdat er ook geen pogingen worden gedaan om 1. de fouten te erkennen en 2. de fouten te repareren t.b.v. mensen in Nederland.

Kortom: geen empathie, het doel is heilig? Maar welk doel dan? Er zijn mensen die aan de knoppen draaien en niet uit hun geconditioneerde koker komen. Wie een afwijkende mening heeft wordt uit de groep gestoten. Polarisering door (niet alleen) de uitvoerende macht.

De Fransen zeggen het heel mooi; l'histoire se répète of te wel de geschiedenis herhaalt zich. Er zijn namelijk nog veel meer maatschappelijke dossiers die allemaal hetzelfde patroon in zich hebben en die ertoe leiden dat de afstand tussen politiek (macht) en maatschappij steeds groter lijkt te worden. Wat voor soort mensen heeft mijn eigen geliefde onderwijs eigenlijk afgeleverd? In Nederland, toch niet in Nederland.

"Leren" zou er voor moeten zorgen dat mensen dingen anders gaan doen dan ze daarvoor hebben gedaan of erkent worden dat ze het goed doen. Anders hoef je niet te leren.

In Elsevier magazine van vrijdag 8 januari staat een mooi interview met Arno Visser, de president van de rekenkamer. Hij heeft een analyse gemaakt van een aantal politieke affaires en geeft aan dat ondanks vele onderzoeken en parlementaire enquêtes de politiek niets geleerd heeft, het patroon is iedere keer hetzelfde. Hij benoemt 4 oorzaken die ik herken en die met "leren" te maken hebben:

1. gebrekkige beleidsvoorbereiding

2. ambitieuze beleidsvoornemens

3. overwaardering van beleidsvorming

4. onderwaardering van de uitvoering

Mooi is dat als deze 4 abstracte termen in een werkplek-assessment zouden worden geoperationaliseerd. Het doel is dan dat procedurele- en verklarende kennis wordt verworven, de juiste informatie op de juiste manier verzameld wordt, geprocessed en geverifieerd wordt vanuit de context van het vermeende probleem. Dan zouden we al een heel stuk verder zijn! De context is niet stikstof, niet de natuur, systemen, de boer, de politiek, hobbygroepen etc. maar de maatschappij alszijnde een groep mensen. Dit noemen we conceptueel denkniveau en is een cognitieve vaardigheid die te trainen is mits een bepaald talent aanwezig is. Ik zie het te weinig!

Maar wij mensen zijn hardnekkig!

l'histoire se répète wordt vaak als een min of meer berustende of relativerende verzuchting gebruikt, meestal in de vorm van een zin. Onderwijsmensen zouden dit nooit en te nimmer mogen accepteren daar ze dan een bom leggen onder hun eigen beroep!

Lang leve de boeren!

Zij zijn de enigen die trachten de geconditioneerde politiek "wakker te maken" om na te denken waartoe ze op dees aard zijn en wat ze nog moeten leren!