De Contra-remonstranten winnen opnieuw

Moet ik me als onderwijskundige zorgen maken over waar onze maatschappij in Nederland naar toe beweegt. Dit lijken niet de zorgen te zijn die geïnstitutionaliseerde elementen zoals bepaalde media, regering en andere bestuurslagen, lobbygroepen, rechterlijke macht en hebben, maar de zorgen over vrijheid, bewegen, genieten, samenleven, samen problemen oplossen, leven zonder teveel angst, acceptatie en nog meer menselijke zaken die ons menselijk maken. Vooral het concept 'leven en laten leven' staat m.i. onder grote druk door groepsdruk, generalisatie en "misbruik" van emoties. Heden ten dage verdient een steeds grotere industrie hier geld mee, maar leidt dit "de mens" de juiste weg te vinden? en waar naar toe eigenlijk? Ik zal in mijn blogs trachten actuele thema's te bespreken en te beredeneren vanuit onderwijskundige principes, cognitieve en behavioristische principes, anatomische en fysiologische aspecten, menselijk denken en voelen en wat dat allemaal betekent. Ik benader deze problematiek dus niet vanuit "regels", die zijn immers door ons mensen zelf bedacht. Ik pretendeer daarbij niet "de waarheid" te bespreken, deze bestaat vanuit menselijk perspectief namelijk niet. Bijvoorbeeld 5 Euro is 5 Euro. Maar geef ik deze 5 Euro aan een bedelaar of aan een miljonair dan ontstaat er voor iedere van hen een eigen dynamiek aangaande die 5 Euro. Dit voorbeeld geeft weer wat het belang is om "de betekenisvraag" te stellen. De titel "de contra-remonstranten winnen opnieuw", waarbij ik al mee aangeef dat ik vooringenomen ben, slaat op een periode in de Nederlandse geschiedenis begin 17e eeuw, waarbij in de toen dominante protestantse religieuze beleving, remonstranten en contra-remonstranten, tegen over elkaar stonden. De contra-remonstranten, genoemd de preciezen, verwierpen de vrije wil van de mens en de "regels van de bijbel" moesten letterlijk (regels) geïnterpreteerd worden. De remonstranten, genoemd de rekkelijken, ijverden voor een figuurlijke interpretatie (context) van de bijbel alszijnde een metafoor van het leven.

De contra-remonstranten wonnen deze strijd........... Door de huidige ontkerkelijking van Nederland en het verwerpen van de dogma's van religie is de mens bezig in een hoog tempo nieuwe dogma's te creëren door mensen die net zo letterlijk lijken te zijn als degenen die ervoor zorgden dat de remonstrant (rekkelijke) Johan van Oldenbarnevelt geëxecuteerd werd. Stadhouder Maurits van Oranje Nassau, waarschijnlijk meer een remonstrant (rekkelijke) verraadde zijn kompaan door om politieke redenen te kiezen voor de contra-remonstranten (preciezen).

Laat ik er eens een analogie op loslaten waarom dit concept van rekkelijken en preciezen nog altijd geld en wat we ervan kunnen leren.

In onderwijskunde is analoog denken het vergelijken tussen twee objecten, of systemen van objecten. Analoog redeneren bevordert het verwerven van kennis en vooral begrip van kennis. Het begrijpen van informatie blijkt niet alleen transfer van kennis te bevorderen, maar ook het terughalen van reeds opgeslagen kennis.

Religie mag dan steeds minder een rol lijken te spelen maar we schijnen als mens niet zonder te kunnen. Denk aan dogma's aangaande "wetenschap", "democratische rechtstaat", "wet- en regelgeving", "gezondheid en gezondheidszorg", "veiligheid" en meer. Als we de periode uit de geschiedenis plakken op de huidige pakweg laatste 10-15 jaar dan zie je een patroon ontstaan van het daardoor inperken van menselijke vrijheden en denken, ondanks dat de "relatieve" vrijheid die we hebben in Nederland m.i. als een dogma wordt gebuikt om mogelijk de eigen incompetentie, onwil of gebrek aan creativiteit, toe te geven dat er een fout is gemaakt.

Contextloos reguleren (preciezen zetten de context niet centraal maar de "regels") van de maatschappij in nationaal en internationaal perspectief lijkt zelf onomkeerbaar, vooral door een uitgebreide institutionalisering van de maatschappij, op ieder gebied. Peter Senge heeft het treffend beschreven; een mens is zijn positie en hij zal er alles aan doen om deze positie te behouden. Zelden zal een instituut zoals bijvoorbeeld een bepaalde stichting zichzelf opheffen omdat de doelen bereikt zijn. Sterker nog, er worden wat "problemen" erbij gehaald om het bestaansrecht te kunnen waarborgen. Inclusief verworven inkomen.

Reflectie lijkt ver weg.

De preciezen lijken opnieuw te "winnen"; regels, regels, regels/ boete boete boete/schuld schuld schuld. Mantra's worden via de huidige communicatiekanalen over de mens heengestort. Met leren heeft dit in ieder geval niets te maken, alleen maar met reguleren.

Het vermogen van mensen om kritisch te denken en zelf problemen op te lossen (de rekkelijken zetten de context centraal) lijkt ondergeschikt te zijn aan het collectief en het volgen van te generalizerende regels. Mentale repressie, groepsdruk o.b.v. drogredenen maatregelen van de overheid, ondersteunt of tegen gewerkt door belanghebbende lobby (hobby)groepen, media die hun rol in de maatschappij zijn vergeten, gesteund door een mogelijk beroepsgedeformeerde rechterlijke macht wordt door een aantal mensen in mijn omgeving met verbazing bekeken en ervaren. Ieder morgen denken vele mensen als ze opstaan dat ze gedroomd hebben! Dit blijkt niet zo te zijn tot hun afgrijzen. We worden gemaakt tot en we maken onszelf tot gezapig grazende koeien in een wei. (Trouw, april 2011). Zijn de eens oh zo relatief vrije maatschappij in Nederland en het zo belangrijke principe van "leven en laten leven" definitief opgeofferd aan het altaar van de nieuwe dogma's?

De verslaving aan regels! Vooral voor anderen!

En waar leidt dit toe?

Leren we het dan nooit?

Je zou bijna heimwee krijgen naar een verzuilde maatschappij.

Een dogma, Oudgrieks: δόγμα, meervoud: δόγματα, is een leerstelling die door een religie, ideologie of organisatie als onbetwistbaar wordt beschouwd. Een dogma is een concept ter onderbouwing van een gedachtegoed, daarom wordt de aanhanger van dit gedachtegoed geacht er niet van af te wijken en het nooit aan te vechten.