SARS-COV2 en de oorlogsretoriek

Gedurende de corona pandemie wordt veelvuldig gebruik gemaakt van het woord “oorlog”, “strijd”, de slag”,“het front” en andere metaforen. Dit wordt niet alleen gebruikt door de media (die daar een eigenbelang bij hebben), maar ook door regeringsverantwoordelijken en wat nog verwonderlijker is, door medici. Dat lijkt vreemd omdat het SARS-Cov-2 virus niet valt onder levende wezens, een RNA streng fenomeen heeft bestaande uit met name aminozuren als bouwstenen, samengepakt in een eiwit mantel. Zover bekend is het virus geen cognitieve entiteit waar mee ik wil zeggen dat het bewust bezig is om een oorlog uit te lokken om ideologische of andere redenen. Het virus doet simpelweg waartoe het op deze aarde is, vermenigvuldigen, ontdaan van de concepten “goed” of “kwaad”, “juist” of “onjuist” of andere termen die wij als mensen graag gebruiken om iets te duiden.

Vraag is dan ook waarom medici deze terminologieën gebruiken en er in bepaalde gevallen ook echt in geloven. Bij virologen begrijp ik het wel daar hun arbeidzaam leven zich vooral afspeelt in een wereld onder een microscoop en het principe van beroepsdeformatie zou kunnen betekenen dat deze virtuele wereld “geplakt” wordt op de echte wereld buiten de microscoop.

Als we dan al in “oorlog” zijn dan is dat vooral tegen ons zelf, tegen onze natuur, tegen de angst voor de dood als natuurlijk onderdeel van het leven of het lijden wat daaraan voorafgaat. De rationele benadering, het niet kunnen toegeven dat er een grote inschattingsfout is gemaakt en het in- c.q. bedekken van de eigen incompetentie (buiten het feit dat “angst” “controle” geeft) van wat ons overkomt door dit natuurfenomeen lijkt dan in het nemen van bepaalde beslissingen te ontbreken. Met dramatische gevolgen!